Na een jaar met een hardnekkige blessure te hebben gezeten, liep Jacelyn Gruppen op zondag 8 maart 2020 tijdens de City Pier City loop in Den Haag een dik persoonlijk record op de halve marathon. De dag voor de wedstrijd kreeg ik tijdens de briefing in het atletenhotel te horen dat dit voorlopig onze laatste wedstrijd zou zijn. Overal in Europa waren al hardloopwedstrijden afgelast vanwege het corona virus. Na deze woorden besloot ik te gaan genieten en te lopen alsof het mijn laatste wedstrijd was. Alle frustratie van het afgelopen jaar vol met blessureleed liep ik eruit en ik genoot van iedere kilometer. Na 1 uur 12 minuten en 39 seconden passeerde ik de finishlijn en ik bleek ook nog eens totaal onverwacht de limiet voor het EK halve marathon te hebben gelopen. Ik kon mijn geluk niet op. Des te groter was het contrast een aantal weken later.
Direct na de CPC loop vertrok ik voor een trainingskamp naar Portugal om me voor te bereiden voor het NK halve marathon een paar weken later. Er was geen negatief reisadvies afgegeven en ik had immers alle kosten al betaald, dus ik besloot wel af te reizen naar de Portugese zon. Ik heb daar 10 dagen goed kunnen trainen en genoten van de zon en de mooie hardlooproutes. Tijdens mijn verblijf in Portugal veranderde de situatie in Nederland. Het corona virus baande zich een weg door het land en er werden allerlei ingrijpende maatregelen getroffen. Ik volgde het nieuws vooral via de telefoon en kreeg veel berichten van familie en vrienden of mijn terugvlucht nog wel zou gaan. Gelukkig vloog ik net op tijd terug naar huis.
Hoe zag mijn leven er voor het corona virus uit?
Ik ben semi prof atlete en loop de meeste weken 7 tot 10 keer. Daarbij komt nog een krachttraining en een aantal kortere coresessies na afloop van een looptraining. Ik woon in het Drentse Stuifzand, maar reis 2 á 3 keer per week naar Groningen om samen te kunnen trainen met mijn teamgenoten bij Team4Mijl. Naast het hardlopen werk ik in een huisartsenpraktijk als doktersassistente. Ik geniet erg van mijn werk, de omgang met patiënten en het samenwerken met collega’s. Op vrije dagen train ik 2 keer per dag. Veel vrije tijd houd ik naast mijn sport en werk niet over, maar dat vind ik niet erg. Ik geniet enorm van deze manier van leven en ieder jaar evalueer ik of alle opoffering het nog waard is en of ik andere keuzes wil maken. Maar sinds mijn blessure ben ik gemotiveerder dan ooit en wil ik de komende jaren nog zoveel mogelijk tijd in het hardlopen steken om een goede marathonloopster te kunnen worden.
Hoe ziet mijn leven er nu uit?
Ik moet eerlijk toegeven dat ik enorm moest wennen aan de veranderingen. In Portugal was het eenvoudig om goed door te trainen. Ik kon immers genieten van de omgeving en het mooie weer tijdens het hardlopen. Eenmaal thuis kreeg ik een motivatiedip. Ik vroeg me af of het wel verstandig was om het normale trainingsritme aan te houden, ik mistte mijn trainingsmaatjes van Team4Mijl enorm en voelde me ook schuldig als ik naar buiten ging om te gaan hardlopen terwijl er werd opgeroepen om binnen te blijven. Ik dacht dan aan al die IC’s die vol liggen, het zorgpersoneel dat keihard aan het werk is en alle zieke mensen die liggen te vechten om het virus kwijt te raken.
Ook in de huisartsenpraktijk was het in het begin erg hectisch en daarna juist heel rustig. Het leverde veel stress en onzekerheid op en ik merkte dat ik slecht sliep. Ik heb even een weekje rustig aan moeten doen, maar na een goed gesprek met mijn trainer Eddy Kiemel voel ik me weer rustiger en gemotiveerd om lekker door te trainen. De trainingen voer ik nu vanaf huis uit. Regelmatig fietst één van mijn ouders mee, maar verder loop ik alleen. Vanaf Stuifzand is het niet moeilijk om rustige wegen op te zoeken. Soms pak ik de auto om op een andere locatie te trainen. De krachttraining doe ik normaal in de sportschool, maar nu geïmproviseerd in de woonkamer. Ik had nog een stang met gewichten op zolder liggen die nu goed van pas komt.
In deze periode is het aanpassen en improviseren. Gezondheid is belangrijker dan al het andere. Ik heb geleerd dat negatieve gevoelens er af en toe ook best mogen zijn. Dat hoort erbij, we missen allemaal ons oude leventje, familie/vrienden, (sport)clubjes, etc. Praat er over met iemand en zoek naar oplossingen hoe je je beter kan gaan voelen. Initiatieven als de Fit Challenge 30 samen tegen Corona zijn ontzettend belangrijk om elkaar te stimuleren om lekker te gaan bewegen. Dat hoeft uiteraard niet zo intensief als ik doe, maar ook ik merk dat iedere dag bewegen/sporten bijdraagt aan zowel mijn fysieke als mentale gezondheid. Door sportieve activiteiten te delen houden we elkaar gemotiveerd!
