Hoe houd je grip op je levensgeluk, ook wanneer er beperkingen zijn, zorg nodig is en jezelf of anderen je willen helpen de zorg te regelen of leveren? Dat is voor iedereen anders blijkt uit het gesprek met 12 deelnemers van de zorg adviesavond op 21 november 2017 bij Univé in Leek.

Nico Strijker heette iedereen welkom en Jeroen Dekker gaf uitleg over de basisverzekering, de mogelijke aanvullende dekkingen en de wijzigingen in 2018.

Univé zorg is lid van de Coöperatie VGZ. Deze zetten in op het structureel verbeteren van de zorg waardoor een arts bijvoorbeeld meer tijd krijgt voor een gesprek met de patiënt, of andere mogelijkheden die de zorg slimmer maken en daarmee de kosten verlagen.

Na een korte pauze begeleidde Nico Strijker het openbare gesprek over veranderingen in de zorg en wat dit voor jezelf betekent. De zorg wordt steeds meer op maat geleverd en zo lang mogelijk thuis. Dat is niet omdat het moet, maar omdat we dat ook allemaal willen. Zo lang mogelijk gezond en plezierig leven met of zonder zorg. Daarom is de eerste vraag aan de deelnemers vanavond hoe ze zelf kijken naar de beleving van plezier in hun leven.

“Mensen om mij heen, dichtbij, dat is voor mij plezier, iets anders bestaat er niet’. Gezamenlijk actief blijven’. Een aantal oudere buurtgenoten spreekt eens in de zoveel tijd met elkaar af om bij elkaar te eten voor de gezelligheid, maar ook om te weten wat er speelt, tegen welke problemen ze aanlopen om elkaar zo te kunnen helpen’.

Maar zijn er dan geen zorgen?
Iemand geeft aan dat ze maatschappelijke druk ervaart om aan het perfecte te voldoen en geeft aan dat men misschien beter kan accepteren dat ze met minder moeten doen of op een andere manier, maar dat dat soms best lastig is. "Eenzaamheid wordt steeds groter”.  “Noaberschap is nog steeds belangrijk, elkaar helpen, maar hier komt steeds minder van terecht. Een meneer vult aan: “Er is steeds minder contact met buren, tegenwoordig moeten ze beide werken om een goed inkomen te hebben en gaan ’s ochtends vroeg weg en zijn ’s avonds vaak laat weer thuis”.

Daarnaast geeft iemand aan dat wanneer iemand een naaste verliest er eigenlijk geen opvang geregeld is voor degene die over blijft. Je moet jezelf zien te redden, terwijl je daar best wat hulp bij nodig hebt.

Een ander vindt dat het verstekken van medicijnen voor een heel jaar best anders geregeld kan worden. Nu worden er her en der bij huishoudens hele voorraden weggegooid en dat kost veel geld, dat geld zou ook anders besteed kunnen worden.

Wat zou je kunnen doen om je zorgen het hoofd te bieden?
Iedereen beaamt dat een oplossing moeilijk is. Iemand geeft aan dat het belangrijk is om persoonlijke contacten te blijven zoeken en onderhouden ook al is dat soms lastig.

Hoe maak je verbinding?
Iemand geeft aan dat er steeds meer lokale initiatieven komen, bijvoorbeeld via dorpshuizen om bijvoorbeeld samen te eten. Maar mensen nemen ook zelf initiatieven. Een meneer geeft aan dat hij meedoet aan een eetclubje in Zuidhorn.

Andere suggesties zijn om ook online contacten te zoeken en oproepen te plaatsen. Er worden bijvoorbeeld oproepjes geplaatst om zo om praktische hulp te vragen in de buurt, bijvoorbeeld om een kinderbox te kunnen lenen of  een zware koelkast te verplaatsen of een fietsband te plakken. Dit is op zich wel handig maar de deelnemers geven aan de voorkeur te geven aan persoonlijk contact, samen kennis en ervaringen delen en elkaar helpen het verschil blijft maken, ook in de toekomst.

In reactie hierop geeft Nico aan dat Univé haar strategie hieraan gekoppeld heeft: samen leren tegenspoed voorkomen en gevolgen beperken door kennis hierover te delen met elkaar. Dat lukt het beste als je elkaar kunt ontmoeten, naar elkaar luisteren en samen wijzer wil worden. Precies zoals deze avond. Dat wil Univé vaker organiseren.

Nico dankt iedereen voor de komst en de persoonlijke bijdrage aan de dialoog.