Dat is voor iedereen anders blijkt uit het gesprek met 20 deelnemers van de zorg adviesavond op 27 november 2017 bij Univé in Wolvega.
Liesbeth Veenman heette iedereen welkom en gaf uitleg over de werking en veranderingen van de zorgverzekering in 2018, de verschillende zorgpakketten en aanvullingen van Univé.
Univé is lid van de Coöperatie VGZ, waardoor ze haar zorgverzekering in samenwerking aanbiedt. Met elkaar zetten ze in op het structureel verbeteren of slimmer maken van de zorg en daarmee de kosten beheersbaar houden.
Iemand merkt op dat het eigen risico soms pas een jaar na behandeling in rekening wordt gebracht. Dit komt omdat de afrekening pas gedaan wordt wanneer het zeker is dat je weer beter of uitbehandeld bent. Een ander vindt dat stoppen met roken niet in de basis verzekering zou moeten. ‘Je begint vrijwillig en zou ook vrijwillig moeten stoppen’. ‘Dat geld zou beter aan andere zorg besteed kunnen worden, of aan een niet rokers tarief.’
‘Wanneer worden reiskosten vergoed?’ Bij visuele handicap, oncologische behandeling met chemo en radio therapie, nierdialyse en als de verzekerde zich uitsluitend met rolstoel kan verplaatsen en zelf geen aangepast vervoer heeft. Indien hier niet aan voldaan kan worden, dan treedt de zogenaamde hardheidsclausule in werking: (Aantal maanden vervoer) x (aantal keren per week vervoer) x 4 (aantal weken per maand) x (aantal kilometers enkele reis van huisadres naar zorgverlener) x 0,25 (weging) = uitkomst. Is de uitkomst 250 of meer dan is er recht op vergoeding.
Yvonne de Haan-Vermetten is zelfstandig mantelzorgmakelaar en informeert over het nut en de werking van de mantelzorg makelaar. Een kwart van alle Nederlanders zorgt langdurig en onbetaald voor en chronisch zieke, gehandicapte of hulpbehoevend persoon uit het eigen sociale netwerk. Het overkomt je, is geen vrijwilligerswerk waarmee je uit vrije wil kunt stoppen. Iedereen krijgt er ooit in het leven mee te maken. Samen besparen mantelzorgers ongeveer 7 miljard aan zorgkosten voor de samenleving. Dat gaat dus niet vanzelf, is een hoge belasting voor wie het overkomt, zeker wanneer bijna de helft van alle mantelzorgers tussen 40 en 65 jaar is en midden in een druk en werkzaam leven staat.
De veranderingen van het zorglandschap zijn daarbij een extra impuls geweest voor de ontwikkeling van het nog ‘jonge’ beroep van mantelzorgmakelaar. Samen met de mantelzorger brengt Yvonne de problematiek ‘’in kaart’, overleggen verschillende oplossingen, financiële gevolgen, het overnemen van regeltaken. Altijd op een manier waar de regie bij de mantelzorger blijft. Aan de hand van enkele aansprekende voorbeelden wordt dit toegelicht.
‘Door wie wordt u betaald?’ vraagt iemand. Gemeenten, werkgevers, vrij besteedbaar bedrag van een PGB, uit eigen middelen en vanuit de aanvullende pakketten van de zorgverzekering. Yvette werkt samen met Univé kan melden dat inzetmogelijkheden in 2018 substantieel groter zijn geworden.
Hier kunt u de presentatie van Yvette downloaden >>
Na een korte pauze begeleidde Jeroen Loeffen van Coloci.nl het openbare gesprek over veranderingen in de zorg en wat dit voor jezelf betekent. Vanuit de jarenlange ervaring met het ondersteunen van mensen met een maatschappelijk initiatief legt hij uit dat samenwerken aan een gezond en plezierig leven het primaire motief van bijna al deze mensen is. Ook als er beperkingen zijn, zorg of steun nodig is.
Daarom is de eerste vraag aan de deelnemers vanavond hoe ze zelf kijken naar de beleving van plezier in hun leven. ‘Dat ik gezond ben’. De kleinkinderen, vrijwilligers werk, zorgboerderij’. ‘Gewoon van de alledaagse dingen. Ik heb de ‘rollatorleeftijd’ nog niet bereikt maar schaam me niet voor het gebruik, ik heb door dat ding toch weer mijn vrijheid en mobiliteit in eigen hand’. ‘Plezier moet je zelf maken’
Als vanzelf komt de tweede vraag op; waar maken we ons dan zorgen om?
‘De toekomst van de kleinkinderen’. ‘De mentaliteit van mensen, ieder voor zich, je kent elkaar niet meer, er wordt niet meer gegroet’.
‘Mijn oudste zoon en ik hebben hetzelfde ziektebeeld en toch is het behandel traject anders. Volgens mij wordt er naar leeftijd gekeken wat niet hoort’. ‘De zorg wordt onnodig ingewikkeld gemaakt’. ‘Verzekeraar stuurt je niet direct naar de juiste zorgverlener’. 'Ik vindt het onbegrijpelijk dat een slecht scorende zorgverlener toch gewoon betaald krijgt’. Het gesprek gaat daarna verder over het verlies van het contact tussen de zorg en de samenleving. Alsof er niet naar je geluisterd wordt, terwijl je zelf van een goed geïnformeerde en zelfbewuste generatie bent, die graag een eigen koers vaart. Een echtpaar verteld over een vermeende dementie. Zelfs na een secondopinie waar dezelfde diagnose en medicatie voorgesteld werd, zijn ze blij dat ze er niet aan begonnen zijn. Mevrouw gaat gewoon vooruit, nu al vier jaar lang en weet goed te leven met een lichte beperking, maar geen dementie dus. Ze hebben de verzekeraar en samenleving veel bespaard.
Wat zouden we zelf of samen kunnen doen om deze zorgen het hoofd te bieden, vraagt Jeroen.
‘Je meer laten horen en zelf kennis met elkaar delen’, ‘ ik was altijd lid van patiënten organisaties, maar je moet daar ook mee oppassen, ze krijgen ook allemaal van de instellingen trekjes.’ ‘Zelf bepalen of er een vervolg afspraak nodig is’. ‘Dat is een soort automatisme of levert ze geld op, terwijl er geen levensbedreigende aandoeningen zijn, je gewoon opgeknapt bent.’ ‘ Wij beslissen zelf wel of we een gesprek nodig vinden.’ Er wordt gesproken over de sociale impact van een ziekte of overlijden. Jeroen geeft een voorbeeld uit Denemarken dat een man na het overlijden van zijn vrouw, geen eet- of huishulp krijgt aangeboden, maar een cursus koken en zelforganisatie. Dat spreekt veel mensen aan. Het zet aan tot nadenken over de eigen relatie en de zelfstandige toekomst van de partner voor het geval dat. En dat je dus ook vooral over je eigen plezier van vandaag en morgen moet blijven nadenken. Dat zal de zorg je niet kunnen leveren.
Het is niet allemaal kommer en kwel. Iemand wil ter afsluiting nog graag melden dat de zorg in Nederland natuurlijk wel fantastisch is en beter werkt dan in heel veel andere landen. Hij heeft geen aandelen in de organisatie, maar wil ook kwijt dat ze nooit problemen met Univé hebben, altijd fantastisch geholpen worden en dat het zo fijn is dat Univé lokaal aanwezig is.
In reactie hierop geeft Jeroen aan dat Univé haar strategie hieraan gekoppeld heeft: samen leren tegenspoed voorkomen en gevolgen beperken door kennis hierover te delen met elkaar. Dat lukt het beste als je elkaar kunt ontmoeten, naar elkaar luisteren en samen wijzer wil worden. Precies zoals deze avond. Dat wil Univé vaker organiseren.
Liesbeth dankt hierna iedereen voor de komst en de persoonlijke bijdrage aan de dialoog.
