Inmiddels gaan we alweer de zesde week wat betreft thuiswerken. Voor de “coronacrisis” had ik ooit één ochtend thuis zitten werken. Omdat het destijds zo slecht beviel, had ik besloten de rest van de dag vrij te nemen. Ik zag er enorm tegen op en had voor mijzelf zoveel mogelijk argumenten bedacht waarom ik zo lang mogelijk op kantoor wilde blijven werken. Lawaaierige kinderen, slechte verbinding, klussende buren, et cetera.

Maar wonder boven wonder moet ik bekennen dat het mij niet tegenvalt. Van de opsomming hierboven is niets gebleken. En om heel eerlijk te zijn, de koffie smaakt hier veel beter en tussentijds maken Esther en ik even tijd voor een kort praatje en kijk ik even met de kinderen mee.

De eerste weken was het wel even wennen en gevoelsmatig ben je minder productief. Ik ben wel de hele dag bezig en kan ook wel aangeven waarmee, maar onder aan de streep blijft er minder van over. Dat gevoel heb ik maar even uitgeschakeld. En dat geeft mij rust. Ik ben ontspannen en heb enorm veel plezier in het werk, de contacten met onze leden en collega`s. De laatstgenoemde groep spreek ik nu veel meer dan anders. Bijzonder om te zien hoe de corona ons meer verbindt.

Deze ochtend komen mijn 3 kinderen weer thuis. Ik heb co-ouderschap en dat betekent in ons geval dat ze een week bij de ene ouder zijn en die andere week bij de andere ouder. Het is altijd fijn om de kinderen te zien. Met veel enthousiasme begroet ik de jongste 2 bij de achterdeur. De oudste, een puber, komt wat later. Hij heeft vogels en er zitten een paar te broeden. De verwachting is dat de eieren vandaag uitkomen. Esther ontfermt zich over de kinderen en geeft ze thuisonderwijs. Ook haar eigen kinderen. Wat ben ik blij dat Esther mij ontzorgt voor deze taak. Ik krijg steeds meer bewondering voor het vak van leraar.

Ik vertrek naar mijn werkkamer om deel te nemen in de dagstart. Tijdens de dagstart bespreken we de voorgaande dag(en) en kijken we vooruit op de planning. Dikwijls wordt er enthousiast vertelt over goede gesprekken, ontroerende verhalen en ontwikkelingen bij Univé. Na de dagstart haal ik snel nog een kop koffie en ga aan de slag met de binnenkomende mail. Na het weekend zijn er altijd wel wat berichten die beantwoord moeten worden. Tevens zijn er nog voldoende openstaande zaken waar ik deze ochtend aan moet werken. Er belt nog een collega voor een productvraag en een klein halfuurtje verder hangen we weer op.

Vervolgens heb ik nog contact met een andere collega over een relatie die met zijn bedrijf op televisie is geweest. Tijdens het programma Bed & Breakfast (heerlijke slow televisie) herken ik een klant, maar koppel dat niet direct aan zijn bedrijf. Ik ben echt verbaasd over de kwaliteit en de passie waarmee deze relatie zijn B & B runt. Sterker nog…ik wist niet eens dat ze B & B hadden. De desbetreffende collega van het ondernemersteam gaat contact opnemen. Samen met de relatie zal hij de risico`s in kaart brengen. Het is aan de klant om aan te geven of hij de gevolgen van de risico`s kan dragen of wil verzekeren.

Na de middagpauze spelen we een Kahoot. Een Kahoot is een quiz met verschillende vragen uit diverse rubrieken. Elke dag hebben we een andere quizmaster. Heel leuk en leerzaam. En bovendien breekt het lekker het ritme van het werken.

In de middag bel ik met diverse relaties om te kijken hoe het met ze gaat en probeer ik afspraken te plannen voor het doornemen van hun verzekeringspakket. Goed om te zien hoe veel van onze relaties de draad oppakken en inventief worden.

Rond een uur of 3 pak ik mijn hardloopschoenen. Univé Noord-Nederland vindt het belangrijk om voldoende ruimte aan de medewerkers te geven om vitaal te kunnen leven. Eén van die initiatieven is dat we een halfuur extra “pauze” krijgen voor een blokje om. In het halfuurtje loop ik dan een rondje van ongeveer 5 kilometer.

Licht bezweet vervolg ik mijn werkzaamheden. Inmiddels zijn de kinderen ook vrij van “school”. Ze spelen samen met de Lego en we proberen ze uit te dagen om mee te doen aan de Lego challenge van Univé. Mijn oudste houdt angstvallig zijn telefoon in de gaten. Zijn er al kuikens geboren?
Om half zes gaan we met zijn allen aan tafel. Esther heeft weer een heerlijke maaltijd op tafel gezet. Tijdens het eten van het nagerecht pak ik de vaatwasser in.

Na het eten is er aandacht voor een stukje bewegen met zijn achten. Zoals meestal gaat de voorkeur uit naar voetballen. De teams worden verdeeld en dan kunnen we van start. Zodra de stand gelijk is…al dan niet met een beetje hulp…roep ik : “winnende doelpunt”. En na 5 minuten, mits er niet gescoord is, blazen we af. Zo gaat er niemand teleurgesteld naar huis. Nou vooruit, ik had graag willen winnen. Maar ook hier geldt dat het groepsgevoel boven het individu gaat.

Na het douchen, voorlezen en naar bed brengen van de kinderen keert de rust terug in Olpae.
Morgen weer een dag!

Jeroen, assurantieadviseur Univé Noord-Nederland