Eens in de 3 jaar moet ik, net als mijn collega`s, als adviseur verzekeringen een aantal examens doen. In het verleden haalde je een diploma en die was dan gedurende het werkzame leven geldig. Inmiddels ligt die tijd alweer enige jaren achter ons. Het is zelfs zo dat wij tweemaandelijks een update krijgen en na afloop een toets moeten maken.

Op een zaterdag kun je deelnemen aan een onlinetraining. En vervolgens kun je een examen inplannen op een willekeurig tijdstip en locatie. Deze examens worden afgelegd in speciaal daarvoor ingerichte centra. Als gewoontedier meldde ik mij weer aan voor de eerst beschikbare datum in Heerenveen. Normaal gesproken beland je dan in het Abe Lenstra stadion. Dat is voor mij een fijne locatie, want dichtbij en doorgaans goede parkeergelegenheid. Echter zie ik per toeval dat het een ander adres is.
Op een maandagmiddag in oktober meld ik mij in een woonboerderij. Ik word vriendelijk ontvangen en krijg een kop koffie aangeboden. Vervolgens neem ik plaats in een wachtruimte waar al 2 andere deelnemers zitten. Zij hebben zich al aan elkaar voorgesteld en zijn in gesprek over koetjes en kalfjes. Ik stel mij voor en vraag welk examen de andere kandidaten moeten doen. Dit is een ander examen dan ik moet afleggen. Links van mij zit een ambitieuze twintiger die aangeeft later het bedrijf van zijn vader te willen overnemen. Nu neemt hij nog genoegen met wat losse contracten bij verschillende verzekeraars om een goede basis te krijgen voor het ondernemerschap. Aan de andere kant van mij zit een vrouw die ik in de vijftig schat. Ze vertelt enthousiast dat ze examen gaat doen voor Schade Particulier. (Diploma om advies te mogen geven over particuliere schadeverzekeringen) Op dat moment is ze werkzaam in de reisbranche. Met dit diploma op zak wil ze haar kansen op de arbeidsmarkt vergroten.
Ze stelt mij de vraag: “Wat is er zo leuk aan het vak?”. Ik hoef daar niet lang over na te denken.

Het werken met mensen vind ik één van de belangrijkste aspecten van mijn werk. Daarnaast is geen dag hetzelfde. Ook van mensen dicht bij mij krijg ik met enige regelmaat de vraag of het niet saai is. Tja…verzekeringen an sich misschien wel. Maar het gaat om de persoon tegen over je. Wat is voor die persoon belangrijk en hoe denkt hij/zij over zekerheid? Het is enorm boeiend om door de juiste vragen te stellen in gesprek te komen. Er moet sprake zijn van interactie. De ander met vragen aan het denken zetten en niet tevreden zijn met alleen een ja of nee. Daardoor kun je jezelf ook blijven ontwikkelen. Ook na meer dan 20 jaar in dit vak leer ik dagelijks nieuwe dingen. Niet alleen vakinhoudelijk, maar met name wat onze klant mij verteld.
Als je zo lang bij één organisatie werkt en met enige regelmaat dezelfde personen treft, ontstaat er een band. Van de wieg tot aan de dood kun je als adviseur het verschil maken. Niet alleen weet de klant de weg naar ons te vinden voor verzekeringen, maar ook voor een goed gesprek.
En dat alles bij elkaar maakt mij trots om werkzaam te zijn bij Univé Noord-Nederland. Een verzekeraar die naast bemiddelen in verzekeringen, het afhandelen van schadeclaims, zich bezighoudt met het voorkomen en beperken van schades ook sociaal maatschappelijk relevant is.

Hoe komt dat tot uitdrukking?
In het verleden vroeg iemand van de sportclub of Univé niet een bord wilde sponsoren. Vaak genoeg gingen we hierop in. Er werd een bord bevestigd op het sportpark en een sponsorcontract getekend voor een periode van 3 jaar. Na die jaar volgde vaak een stilzwijgende verlenging en betaalde we jaarlijks de factuur. In een latere periode konden de leden van Univé stemmen op hun favoriete vereniging. Door een bepaalde verdeling van de stemmen en afhankelijk van de inzet van de vereniging was deze voor een periode van 3 jaar weer verzekerd van sponsorinkomsten.
Tegenwoordig beoordelen we het verzoek van de vereniging en vragen we een maatschappelijke tegenprestatie. Bijvoorbeeld dat de leden van de plaatse tennisvereniging een aantal ochtenden gaat helpen met het inpakken van pakketten voor de voedselbank of het mee helpen organiseren van een burendag.

Als een dergelijke samenwerking tot stand komt en alle partijen tevreden zijn, dan ben ik “stiek`m trots”.
Na afloop van het examen stap ik redelijk ontspannen in de auto. Eenmaal terug op kantoor kijkt mijn collega Rienk mij vragend aan. “Nu al terug?”; vraagt ie. Ik antwoord dat het examen goed te doen was, maar wil toch even de uitslag afwachten. Niet veel later ontvang ik een mail met de mededeling dat ik geslaagd ben. Zelfs met een 8. Op naar de volgende examens!

Jeroen Mulder
Assurantie Adviseur
Univé Noord-Nederland