Het is 31 december 2019 en samen met mijn collega ben ik nog aan het werk. Om ons heen klinkt geknal van vuurwerk. We proberen ons er voor af te sluiten, want de laatste aanvragen van de nieuwe zorgverzekeringen moeten goed verwerkt worden. Achteraf laten corrigeren neemt veel tijd in beslag en zorgt voor irritatie. Iets na 15.00 uur (Oudjaarsdag wijken we af van onze reguliere openingstijden) sluiten we het kantoor. Mijn collega vertrekt, maar ik werk nog even door. Het geeft mij rust als ik lopende zaken kan afhandelen. Thuis weten ze dat inmiddels ook. Ik wil 2 januari namelijk met een schone lei een frisse start maken.

Eenmaal thuis houd ik het nieuws in de gaten. Het is mistig en op de A32 gaat het vreselijk mis. Een kettingbotsing op de A32 ter hoogte van Akkrum. En later nog één bij Heerenveen. Vele voertuigen klappen in de dikke mist op elkaar. Ik kan het niet loslaten. Terwijl Esther oliebollen, appelbeignets en appelflappen aan het bakken is, volgen de gedachten zich in rap tempo op. Door mijn ervaring als adviseur weet ik welke narigheid er op betrokkenen af kan komen. Los van wat het emotioneel met iemand doet. Ik bedenk ook dat wij ons zelf gelukkig kunnen prijzen met het maken van een “frisse start” in het nieuwe jaar. Voor een aantal betrokkenen bij de kettingbotsing in Akkrum is dat niet het geval.

De eerste werkdag in 2020 is aangebroken. Mijn collega en ik wensen elkaar een gezond en voorspoedig 2020 en gaan aan de slag. In de loop van de dag komt één van betrokkenen van de kettingbotsing op de A32 op kantoor. Ook haar wens ik een voorspoedig nieuwjaar. Ze meldt dat ze schade heeft veroorzaakt….in mijn hoofd schiet direct een film voorbij… Ze barst in tranen uit. Ik zet mij schrap voor wat komen gaat. Om haar verhaal kracht bij te zetten speelt ze een zelf opgenomen filmpje af..het is donker, mistig en met uitzondering van stationair draaiende auto`s, stil. Het is huiveringwekkend. Gelukkig doorbreekt ze de stilte en zegt ze dat zij in de achterste auto reed en een scheur in de bumper heeft. Na 2 uur stil te hebben gestaan kan zij haar weg vervolgen. Zij heeft geluk gehad en dat beseft ze. Om 21.30 uur is ze thuis en samen met haar partner en kinderen gaan ze gourmetten. Meer dan ooit heeft ze genoten van de laatste maaltijd van het jaar. Om vervolgens weer een frisse start te kunnen maken.


Jeroen Mulder, adviseur bij Univé Wolvega.